Tam 17 yıl önce yazdığım bir şiirdi "Bazen Ateş de Pervaneyi Sever" . Şimdi okuduğumda tam da böyle bir aşk yaşadığımı fark ediyorum. Ama neyse ki ateş, pervane uçup gittikten sonra, korlarından yeniden doğabiliyormuş. Sonra, bir başka ateşe aşık olabiliyormuş. Beraber yanabiliyormuş.. Bazen Ateş de Pervaneyi Sever Pervane büyük aşkı ateş için ölür derler Işığı sevmesidir tek suçu Kendi kendine verilmiş bir ceza gibi Belki de bir hediye Ama ne hediye... Derler ki bazen ateş de pervaneyi sever İstemez onun incinmesini Çok yaklaşmamasını söyler Ama dinlemez pervane Söz geçiremez kendine Daha yakına, daha yakına gelir Ölümüne Aşkı aşk yapan da bu değil midir Özlemek, kavuşamamak bir türlü İçinde yaşamak bazı şeyleri Gerçeklerden daha güzel kılmak Bu değil midir ateşle pervanenin şarkısı Ve evet... Bazen ateş de pervaneyi sever İstemez onun incinmesini Ama dinlemez pervane Her seferinde daha yakına, daha yakına gelir Ve ateş anlar ki Onu yakmamasının tek çaresi ısısını, ışığını a
Narsist bir kişiye aşık olduğunuzda, yetersiz görülme hissiyle baş edip, karşı tarafı idare edebildiğiniz bir yapı geliştirirsiniz. Bunu da aşkınızın bir bedeli olarak kabul edersiniz. Çünkü o love bombing aşamasında sizin için (sözde) neler neler yapmıştır, ben de onun için bunu görmezden gelebilirim dersiniz. Ancak bir süre sonra, hiç de sizi temsil etmeyen o yetersizlik yüklemelerini duygusal olarak içselleştirmeye başlarsınız. Ve bu sizde büyük bir nevroz ve öfke uyandırır. Ve aşkınız biter.. Aşkınızın bitmekte olduğunu anlayan narsist, yer yer sıcak-soğuk davranarak, silent treatment uygulayarak, emotional rollercoaster oyununa devam etse de, maskesinin düşmekte olduğunun farkındadır. Bu onu daha da öfkelendirir. Hırçınlaşması ve şiddetin dozunu arttırması kaçınılmazdır. Ancak O'nun maskesini henüz görmeyen bir başka kurban bulana dek, bu oyununu sürdürür. Çünkü sizin varlığınıza bağımlıdır. Her zaman kendini tanımlayacağı, onaylayacağı, üstün göreceği bir başkasının va