Geldim bak.. ve yine bir gün geleceğim. Ne zaman bilmiyorum, ama artık hep kısa süreli olacak. Özledin mi beni hiç yokluğumda? Ya da özleyecek misin? Ben seni hep özledim, sendeyken bile.. ve hep özleyeceğim, biliyorum. İnsan hep bir yerlerde birşeyleri özlüyor zaten. Ama her şeyin zamanı var biliyorsun. Zaman geldi, dönüyorum.
İstanbul.. Hep içinde yaşamak istemiştim, kalabalığında görünmez olmak, boğazında yeni denizlere açılmak, güçlü olmak. Şimdi fark ediyorum.. ya da belki de uzun zamandır?
Çok güzel İstanbul
Her köşesinde macera ve süprizler
Sihirli bir şehir
Ama evim değil
Çok güzel İstanbul
Her adımda içimi bir heyecan kaplıyor
Aşık bir sevgili
Ama eşim değil
Yürüyorum. Şehirle kendimce bir bağım var. Dokunuyorum, öpüyorum, sarılıyorum yer yer. Galata kulesine mesela, en kocamanından. Sanki kollarım çevreliyor belini, gözlerimi kapıyorum. Gören bana deli der.. desinler. 3 yıl önceyi hatırlıyorum.. ilk gelişimi.
Kaçışımdı, özgürlüğüm, maceram ve bütün kalabalığım. Kafamdaki sesleri onun kalabalığında kaybederim sanmıştım. Belki bir süre.. ama insan nereye gitse, kendini de götürüyor sonuçta.
Bir sene, iki sene.. sonra anladım. Büyüdüm, öğrendim, sevdim, vazgeçtim, yalnız kaldım. Çok vazgeçtim. Çok yalnız kaldım. Olsun. Sevebilmek güzel şey.
Sonra daha uzaklara gitmek istedim, gittim. Daha yalnız kalmak istedim, kaldım. Kafamdaki kalabalıklar sussun istedim. Sustular biraz.. ama insan nereye gitse, kendini de götürüyor sonuçta.
Gitmek, kalmak, dönmek..
Gidiyorum, arkamda bıraktıklarım, aklımda hatıralarım, birkaç parça eşyam ve tanıdıklarım.
Kalıyorum, bir süre. Güvende hissedecek kadar uzun, ait olmayacak kadar kısa. Sonra yine gidiyorum, uzağa, daha uzağa. Ama insan kendini de götürüyor işte! Anlıyorum sonunda.
Ve dönüyorum yine, başlangıcıma, doğduğum topraklara, kök salmak istediğim yere, yuvama. Kafamdaki gürültüler, birkaç parça eşya ve tanıdıklarımla.
Dalya
Yorumlar