bazen böyle her şeyi bırakıp alıp başımı gidesim geliyor. isteklerimize ulaşmak için bazı bedeller ödememiz, sabretmemiz, ne bileyim çaba göstermemiz gerektiğini, her zaman bir seçim şansımızın olduğunu ve durduğumuz noktaya kendi tercihlerimiz sonucunda geldiğimizi biliyorum. hatta durduğumuz nokta muhtemelen de güzel bir noktadır, en kötüsü "hiç de fena değil" bir noktadır ve halimize şükretmemiz gerekir, şükrederiz. ama, adamın tekinin neredeyse 10 kere aynı cümleyi tekrarlayarak, uzataa uzataaa yazmış olduğu son derece sıkıcı bir makaleyi okumaktansa, ne bileyim keyif alacağım bir kitabı okumayı tercih ederdim!! tez yazıyorum, ne beklenir ki bu dönemden başka.. eminim bunu düşünen tek kişi de ben değilimdir. bir de doktora mı yapsam diye düşünüyorum, hatta daha fenası böyle düşünüyorum ya kesin yaparım. öf! geldiler bana sağdan soldan! imdat!
Yorumlar