Nasıl bir heyecandı.. Sahneye çıkmadan önceki gibi. Mutluluk, korku.. Ardına bakmadan koşup kaçma isteği, kalıp zafer kazanma isteği ve çeşitli çelişkili hisler filan. Ama güzeldi. Hissettiğimden ya da farz ettiğimden de güzeldi, ki.. sonradan tebrikler aldım. Şarkı söylerken de böyle olurdu. Hep hatalarıma takılırdı kafam, güzel tarafları kaçırır, sonra birileri övdüğünde ya da dikkat çektiğinde fark ederdim. Benzer. İlk defa şarkı söylemeden alkış aldım :)
Alkıştan da değerlisi, çok sevgili hocam Orhan Hacıhasanoğlu'nun sunum sonrası yanıma gelip, elimi sıkıp,
"Siz artık akademisyen oldunuz, tebrik ederim." demesiydi :)
Nice sempozyumlara..
Yorumlar