Işığı görebilmek için yanmayı göze alır mısın? Peki, yokmuş gibi yaparsak hep varlığı sürer mi? Her ikilik, Her gözyaşı, her kahkaha, Daha çok yaşadığımı hissettirir. Böyle olmalı. Her duygudan birazcık. Ve sonsuz, Sonsuza kadar. Bir ikilik denizine düşsem, Aklım bolca dumanlı, Sessizlik ya da neşe içinde, Ardından ne geleceği belirsiz. Bazı şeyler aklımı uçurur mu? Bir şey gerekli. Bu deliliği yaşamak için. Ve ne dersek diyelim, Tek adımda ilerlenmiyor hayatta. Mavi gezegenin kayıp çocukları, Aynıyız. Ölümsüz olmadığını anladığın şu gençlik çağında, Henüz hissedebiliyorken, Korkmaktan korkmamalı. Ve hiçbir şey, Ama hiçbir şey, Yanına yaklaşamaz bu duygunun, Sen bir başka zamanda, Bir başka insana dönüşene kadar. Rastlantıların ve geçiciliğin, Kalıcı bir büyüsü var. Bir salgın gibi bulaşıcı. Kanına karışıp, hep seninle yaşayacak, Son nefesine kadar. Sanki sözcükler gereksiz, Ve bu büyüyü bozabilirler. Göz ucuyla görüp, Bakınca kaybettiğimiz, ...