Işığı görebilmek için yanmayı göze alır mısın?
Peki, yokmuş gibi yaparsak hep varlığı sürer mi?
Her ikilik,
Her gözyaşı, her kahkaha,
Daha çok yaşadığımı hissettirir.
Böyle olmalı.
Her duygudan birazcık.
Ve sonsuz,
Sonsuza kadar.
Bir ikilik denizine düşsem,
Aklım bolca dumanlı,
Sessizlik ya da neşe içinde,
Ardından ne geleceği belirsiz.
Bazı şeyler aklımı uçurur mu?
Bir şey gerekli.
Bu deliliği yaşamak için.
Ve ne dersek diyelim,
Tek adımda ilerlenmiyor hayatta.
Mavi gezegenin kayıp çocukları,
Aynıyız.
Ölümsüz olmadığını anladığın şu gençlik çağında,
Henüz hissedebiliyorken,
Korkmaktan korkmamalı.
Ve hiçbir şey,
Ama hiçbir şey,
Yanına yaklaşamaz bu duygunun,
Sen bir başka zamanda,
Bir başka insana dönüşene kadar.
Rastlantıların ve geçiciliğin,
Kalıcı bir büyüsü var.
Bir salgın gibi bulaşıcı.
Kanına karışıp, hep seninle yaşayacak,
Son nefesine kadar.
Sanki sözcükler gereksiz,
Ve bu büyüyü bozabilirler.
Göz ucuyla görüp,
Bakınca kaybettiğimiz,
Uçan, kaçan şeyler.
Görülüp unutulan güzel rüyalar gibi.
Sebebini bilmediğin,
Kocaman bir gülümsemeyle uyanmak gibi.
Ve hiçbir şey,
Ama hiçbir şey,
Yanına yaklaşamaz bu duygunun.
Bugün,
Üzerine düşünülmemiş tek bir olay,
Tek bir fikir,
Hissedilmemiş tek bir duygu kalmamış gibi.
Bugün,
Her şeyin uğruna savaşılmış,
Yazılmış ve bestelenmiş gibi.
Tekrarları sevmediğimden,
Susup kendime saklayacağım.
Büyümek, "asla yapmam, yapamam" dediğimiz şeyleri yapabilmek galiba?
Her seçimin,
Olumlu ya da olumsuz sonucunu,
Kabullenmeyi öğrenmek.
Ama yine de acele karar vermemek.
Ne kolay olurdu düşünmeden yaşamak.
Düşünmek, insanın kutsanışı ve laneti.
Peki yaşadığının farkında olmadan yaşamış olur mu insan?
Bir gün gelir de adımız anılmazsa,
Biz yaşamış olur muyuz gerçekten?
Sokrat'ın fikirleri dilden dile aktarılmadığı zaman,
Sokrat yaşamış olacak mı?
Peki şimdi hala hayatta mı o zaman?
Ne kadar acı seni parçalar?
Ne kadar sevgi yamar?
Sonunda hiçbiri yeterli gelmeyecek,
Sen kendini affetmedikçe,
Ya da sevmedikçe.
Cevapları hiç bulamayacak olsak da,
Birlikte sorular sorabileceğimiz birilerine ihtiyacımız var.
İlhama ihtiyacımız var.
19.10.2013
Peki, yokmuş gibi yaparsak hep varlığı sürer mi?
Her ikilik,
Her gözyaşı, her kahkaha,
Daha çok yaşadığımı hissettirir.
Böyle olmalı.
Her duygudan birazcık.
Ve sonsuz,
Sonsuza kadar.
Bir ikilik denizine düşsem,
Aklım bolca dumanlı,
Sessizlik ya da neşe içinde,
Ardından ne geleceği belirsiz.
Bazı şeyler aklımı uçurur mu?
Bir şey gerekli.
Bu deliliği yaşamak için.
Ve ne dersek diyelim,
Tek adımda ilerlenmiyor hayatta.
Mavi gezegenin kayıp çocukları,
Aynıyız.
Ölümsüz olmadığını anladığın şu gençlik çağında,
Henüz hissedebiliyorken,
Korkmaktan korkmamalı.
Ve hiçbir şey,
Ama hiçbir şey,
Yanına yaklaşamaz bu duygunun,
Sen bir başka zamanda,
Bir başka insana dönüşene kadar.
Rastlantıların ve geçiciliğin,
Kalıcı bir büyüsü var.
Bir salgın gibi bulaşıcı.
Kanına karışıp, hep seninle yaşayacak,
Son nefesine kadar.
Sanki sözcükler gereksiz,
Ve bu büyüyü bozabilirler.
Göz ucuyla görüp,
Bakınca kaybettiğimiz,
Uçan, kaçan şeyler.
Görülüp unutulan güzel rüyalar gibi.
Sebebini bilmediğin,
Kocaman bir gülümsemeyle uyanmak gibi.
Ve hiçbir şey,
Ama hiçbir şey,
Yanına yaklaşamaz bu duygunun.
Bugün,
Üzerine düşünülmemiş tek bir olay,
Tek bir fikir,
Hissedilmemiş tek bir duygu kalmamış gibi.
Bugün,
Her şeyin uğruna savaşılmış,
Yazılmış ve bestelenmiş gibi.
Tekrarları sevmediğimden,
Susup kendime saklayacağım.
Büyümek, "asla yapmam, yapamam" dediğimiz şeyleri yapabilmek galiba?
Her seçimin,
Olumlu ya da olumsuz sonucunu,
Kabullenmeyi öğrenmek.
Ama yine de acele karar vermemek.
Ne kolay olurdu düşünmeden yaşamak.
Düşünmek, insanın kutsanışı ve laneti.
Peki yaşadığının farkında olmadan yaşamış olur mu insan?
Bir gün gelir de adımız anılmazsa,
Biz yaşamış olur muyuz gerçekten?
Sokrat'ın fikirleri dilden dile aktarılmadığı zaman,
Sokrat yaşamış olacak mı?
Peki şimdi hala hayatta mı o zaman?
Ne kadar acı seni parçalar?
Ne kadar sevgi yamar?
Sonunda hiçbiri yeterli gelmeyecek,
Sen kendini affetmedikçe,
Ya da sevmedikçe.
Cevapları hiç bulamayacak olsak da,
Birlikte sorular sorabileceğimiz birilerine ihtiyacımız var.
İlhama ihtiyacımız var.
19.10.2013
Yorumlar