Maskülen bir aksesuarın inanılmaz yakıştığı kadınlardır. Bu kadınlar güçlüdür. Erkeksidir. Aşıktır. Ve yalnızdır. Yalnızlıkları, dik duruşları, kırılganlıkları ve sevdaları beni derinden etkiler. Onlardan birine dönüşmek veya onlara aşık olmak arasında kalırım. Delikanlı kadınlardır. Herhangi bir kadından daha ateşli, herhangi bir erkekten daha erkeksi ve tutkuludurlar. Tapılası kadınlar. Hayatları boyunca çok acı çekmiş, birçok sınavdan geçmişlerdir. Onları bu güçlü kadınlar haline dönüştüren çektikleri acılardır kuşkusuz. Ve bir zaman gelir, içlerindeki kadını sarıp sarmalayan, kendi erkekleri olurlar.
Coco Chanel güzel bir örneğidir bu maskülen kadınların tarzının. Yaşam stilini modaya yansıtır ve kadın giyiminde yeni bir çağ başlatır.
Audrey Tautou 2009 yılında çekilen filmde Coco'yu canlandırmıştır.
Ve kendi gençlik yıllarındaki ilk (yada ikinci?) aşkını "Sevgili" kitabında anlatan Marguerite Duras... 1992 yılında filme uyarlanan hikayede Duras, Jane March tarafından canlandırılmıştır. Hikayenin geçtiği zamanlarda 15 yaşında olan bu gencecik kızın gücü, cesareti, iki katı yaşındaki o adamdan kat ve kat fazlaydı.
Coco Chanel güzel bir örneğidir bu maskülen kadınların tarzının. Yaşam stilini modaya yansıtır ve kadın giyiminde yeni bir çağ başlatır.
Audrey Tautou 2009 yılında çekilen filmde Coco'yu canlandırmıştır.
Coco Chanel
Camille Claudel. Büyük aşkı Rodin için kendi hayatını çöpe atmış olan o kadın. Onun için çalışmış bir sanatçı, heykeltraş. Ardından eserlerini parçalamış, akıl hastanesine düşmüş, 30 yıl orada kalmış ve orada ölmüş olan o kadın. Onun hakkında daha önce de yazmıştım.
Şöyle demiştir kendisi:
"Bir avuç toprağı yoğurmayı bile bilmeyenler. Duygusuz yavan insanlar. Bu benim ruhum en kutsal varlığım... Bunlar çalışma saatleri. Ruhumun yandığı saatler. Siz yiyip içerken, dalga geçerken, oburca tıkınırken, ben heykelimle yalnızdım.. Ve yavaş yavaş akan benim hayatımdı.. Bu toprağın derinliklerine kanımı akıtıyordum..."
1988 yılında filme uyarlanan "Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği"nde Lena Olin, özgür ruhlu ressam Sabina'yı canlandırmıştır. Büyük büyükbabasının şapkası favori aksesuarı olan bu güzel ve akıllı kadının en büyük korkusu bir adama bağlanmaktır.
Bu hikayeler, kitaplar, filmler beni çok etkilemiştir. Kim bilir bilmediğim veya atladığım daha ne hikayeler vardır.
Bu kadınlar, aşkta kaybeden kadınlardır. Terk edilmeden önce terk eden kadınlardır. Severken terk ederler. Yalnızca böylesi kadınlar kendi kalplerini söküp atabilir ve yaşamaya devam edebilir. Hayatı bir yerde hafife alırlar belki? Öteki türlüsü yaşamalarına olanak vermeyeceği için. Çünkü zaten herşey çok fazla ağırdır. Diğer herşey.
Bir mucize olsun diye beklerim. Ama hikayeler genelde aynı şekilde sonlanır. Giden kadın. Güçlenen kadın. Özlenen, pişman olunan, geri dönülmek istenen, aranan kadın. İstese de artık geri dönemeyecek olan kadın. Bağlanmaktan ölesiye korkan, ama ona sahip olacak bir erkeğe ihtiyaç duyan kadın.
Zordur bu kadınların işleri. Çünkü kendilerinden daha delikanlı bir adam bulmaları gerekir. Ve yoktur böyle bir adam. Çok zordur. Masallarda belki...
14.10.2013
Yorumlar