Bulunduğun yer seni memnun etmiyorsa, yerini değiştir. Ağaç değilsin.
Ben gidiyorum. Gerçekten.
Havlu atmak gibi düşünmeyeceğim bunu. Bir şeylerin işleyişinin değişmeyeceği, iyileşmeyeceği belli olan bir yerde, diğerleri gibi söylenerek zaman öldürmeye devam edemeyeceğim sadece. Çünkü başka seçeneklerim var. Hayatta seçeneklerin olması çok önemli. Bir yol bulmak, bir yol açmak için. O konfor alanından çıkmak için... İş yapmak isterken sürekli engelle karşılaşmak, önceliklerin bambaşka olması, fikrinin önemsenmemesi, ekip olunamaması, bir "krallıkta" aslında derebeylikleri yokken landlord gibi davranmaya, bölgesini işaretlemeye çalışan ve aslında yaptığı işe çok da inanmayan insanlar vb. koşullar bu şirkete bir türlü aidiyet duyamamama yol açtı. Ben inandığım bir iş uğruna yıllarca şehirlerarası yol gitmiş insanım. İnanmadığım bir işi yapabilme kapasitem yok. Kaldı ki iş yaptırılmıyor da... Sonuçta şu noktaya geldim:
Bulunduğun yer seni memnun etmiyorsa, yerini değiştir. Ağaç değilsin.
Öncelikle özel hayatımda, evimde, işimde yaptım bunu. Şimdi yeniden işimde yapıyorum. Bizi mutsuz eden hiçbir koşula mecbur değiliz. Özgürlük şu hayatta belki de sağlıkla eşdeğer öneme sahip olan yegane şey. Bunu annemin 2008 sürecinde çok net anlamıştım. Bedensel ve ruhsal sağlık ve özgürlük... Sevgi, saygı, toplumsal onay, başarı, para vb. diğer her şey sonra geliyor. Bu görüşüm pek tabii bir yükselen Yay olmamdan da kaynaklanıyor olabilir :)
Bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşçesine! Döngüsel kültür! İmece! Bu şirkette söylemler bu çizgideyken eylemler bambaşka yerde. Olgunlaşmamış kişisel egolarla uğraşmaktan, ekip olamamaktan, hiyerarşiden, liyakate saygısızlıktan, emeğini değersizleştiren, seni iş arkadaşı gibi değil, sahip olunması gereken bir kadın gibi gören adamlardan ve keza "çocuklardan" sıkıldım. Şirketin başı kaf dağında, kıçı nerede belli değil. O yüzden, üzgünüm ama dışarıdan bakıldığında büyük potansiyele sahip ve olmam gereken yer gibi görünen bu yerden ayrılacağım. Bu kazanda kurbağa olmayacağım. Bunu ofiste 2 kişi haricinde şimdilik kimse bilmiyor. Bilmesinler de.
İnsan kaynağını doğru kullanamamak, insanın değil şirketin başarısızlığıdır. Umarım önümde güzel kapılar açılır, hareket özgürlüğüm artar, güzel ekipler oluşturur, ekiplere dahil olur ve güzel işler yapabilirim. Doğru bir karar verdiğimi hissediyorum. Hala belirsizlikten ve geçiş sürecinden bir miktar gergin olsam da, iyi olacağım. Her şeyin hayırlısı.
Yorumlar