Ana içeriğe atla

Splash (1984)


Denizkızı.. Benim çocukluk ve ilk gençlik yıllarımın kahramanı! :) Sanırım ilk önce, annemin okuduğu masallarda, sonra Disney'in Küçük Deniz Kızı'nda ve ardından Splash'ta Madison karakteriyle (Daryl Hannah) tanıdığım ve baya uzun bir süre gerçek olduğuna inandığım varlık :).. (Bir ona bir de beni Var Olmayan Ülke'ye götürecek olan Peter Pan'a inanırdım zaten).. :) 
Splash, hem konusu hem oyuncuları itibariyle benim için özel bir filmdir.. En sevdiğim aktörlerden biri olan Tom Hanks'i tanıdığım ilk filmdir. Ve Daryl'i gördüğümde Kill Bill'i değil, kırmızı kuyruklu denizkızını hatırlarım :) O gerçekten bu rolü hakkını vererek oynamış. Hem de 1984 yılının teknolojisiyle. Ben de öyle bir kuyruğum olsun istiyorum! Arada giyip, spor olsun diye yüzebilirim mesela? Çocuklar küçük çığlıklar atabilirler: "Annee! Babaa! Bir denizkızı gördüm!".. Babalar, 'Çocuk işte..' diye gülümseyip gazetelerini okumaya devam edebilirler; anneler de bakmadan, ilgisizce "Aa evet ne güzel.." diyebilirler.. Ve ben sporuma devam ederken o çocukları gülümsetebilirim! :) 
Gerçek olmasalar da, masallara inandığımız yaşlar çok güzeldi. İçimde bir şey hala inanmak istiyor. Nasıldı? Yeterince mutlu düşünce ve biraz peri tozu ile uçabiliriz? Deniz büyücüsünden temin edebileceğimiz birazcık iksirle de denizde yaşayabiliriz? Şu efsaneler, sihirler, mucizeler gerçek olsa hayat daha çekilir olabilirdi belki? :)
Bir zamanlar deli gibi fantastik edebiyat okurdum. Onları izlemek de ayrı keyifli.. LOTR, Harry Potter, Avatar ve umarım ileride çekilecek olan Ejderha Mızrağı Serisi ve Unutulmuş Diyarlar.. 
Küçük Deniz Kızı Ariel'in insan dünyasına ait olmak istemesi gibi ben de bu Fantastik dünyalara ait olmak isterdim.. O halde Disney'in ödüllü soundtracklerinden "Part of Your World" gelsin hepimize.. :)

13/05/2011

Yorumlar

Esmahan Fulya Hazar dedi ki…
Hep hayalci oldun...hep güzel şeyleri kurguladın...çizgilerinde,seyrettiklerinde,okuduklarında...sen gerçek bir "HAYALCİ" sin...ve bu özelliklerin seni ileride çok güzel bir platforma taşıyacak....bu kitap olur,senaryo olur,...bilemem ama,sende bu potansiyel var...hem de çok yüklü...cevherini artık insanlara bir şekilde iletmelisin...güzel dünyanı paylaşmak isteyecek,böylesi naiflikleri özleyen çok... emin ol...kitapların keyifle okunacak,müziklerin ve güzel sesin kulakların pasını silecek...mesleğinin başarılarını da ilave et...sen bir kristalsin...parlaklığını ben biliyorum...dilerim ışıltını tüm insanlık görür,duyar,izler...seni seviyorum...:))

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yasemin

Bugün dalında bir yasemini koklayıp seni düşündüm. Yaşıyorlar, demiştin, zarif zarif.. Bir çiçeği koparmayıp dalında koklamak gibi senin aşkın da.. Öyle nazik, öyle düşünceli.. 

Ne kadar inanarak boş konuşuyor, görüyor musunuz?

Fark ettim ki duygusal dalgalanmam azaldığında kendimi yazarak ifade etme ihtiyacım da azalıyor. Oysa çok şey oluyor hayatımda. Özellikle işe yönelik yeni adaptasyonlar, mevcut durumların netleşmesi, iyileşmesi, etkinliklerin takvimlenmesi (Nisan'a kadar inanılmaz yoğun olacağım), kulisler yapılması, ekipler oluşması, saçma insanların defedilmesi (ya da bu örnekte henüz defedilememesi) gibi durumlarla uğraşıyorum. Bir zamanlar sözler ve davranışlar beni çok incitirdi. Çoğunun bomboş egolu, hatta cahil sözler olduğunu bilsem bile. Artık incinmiyorum. Artık anımsayınca yaralı bir hayvanın ısırıkları gibi geliyor o sözler bana. Çok alışık olduğum bir karakter tekrar tekrar çıkıyor karşıma. Şimdi iş hayatımda baş etmem gerekiyor. Demek ki bu bir sınav ve ben bu sınavı bir şekilde aşmalıyım. Ne kadar inanarak boş konuşuyor, görüyor musunuz? Prensin bu repliğini çok seviyorum. Hatta kendisine bunu yazan bardaktan almamak için zor tutuyorum. Belki (inşallah) giderse, giderken güle güle he...

Something old, something blue..

Pamukkale Üniversitesi kampüsünde yürürken çekilmiş bir fotoğraf. 2023 Ocak ayı. Bu kadın, 4 yıldır çalıştığı kurumdan o ay ayrılıyor ve Çeşme'deki ve Denizli'deki evler(in)den taşınarak İzmir'de kendi düzenini kuruyor. Bu şimdi geriye dönüp baktığında çok özgürleştirici ve heyecan verici bir başlangıç ama.. işte tam da o anda konfor alanından çıkmanın ve bilinmezliğin verdiği kaybolmuşluk sancısı içinde. Hüzünlü, yüzü de o sebeple asık. O anda moody bir şarkı dinliyor. Hava da bulutlu. En yakınları bile anlayamıyorlar o hüznü. İşin kötüsü onlara yük olmamak için hissettirmemeye de çalışıyor. Yıllarca ilmek ilmek kurduğu hayattan, her detayında, her eşyasında emeği olan evden valizini ve kişisel eşyalarını alıp çıkıyor. Boşanıyor. Çok yakında bir başkasıyla replace edileceğini, hatta kim bilir belki çoktan edildiğini içten içe biliyor. Kadın bir illüzyon içinde geçen yıllarına üzülüyor. Bir yandan da bunun farkına 25. yılda varmadığı için seviniyor.. Sonra işte bu kadın ...