Hep bir vuslat habercisi gibi coşkuyla eve döneceğimi düşünmüştüm. Buraya geldiğimden beri, 4 yıldır aslında bugünü bekliyordum. Bugün gelsin diye A, B ve C planları geliştirmiştim. İlk iki plan başarısızlığa uğradı ancak sonuncusu beklediğimden de hızlı bir biçimde gerçekleşti. Sanki bunca zaman olmayı bekliyormuş, hep böyle olması gerekiyormuş gibi. Sanki dün ve bugün arasındaki her şey ve herkes geçici rollere sahipmiş ve zamanı doldurmuşlar ve uzun, upuzun bir pause tuşuna basılmış gibi. Elbette hayat durmadı, aksine doludizgin aktı ve çok şey oldu bu 4 yılda. Ama geri dönüp bakınca, yıllar o kadar hızlı geçmiş görünüyor ki...
Eve dönüyorum. Fakat bendeki o coşku gitti. Çünkü zaman heyecan dahil her şeyin üstünü örtüyor. Bazı şeylerden vazgeçmeden İzmir'e geri taşınma olanağı doğmadı kısacası. Yapmam dediklerimi yapmadan, kendimi değiştirmeden, yargılarımdan arınmadan (hala deniyorum), bunca yıl emek verdiğim işimden ayrılmadan, rotamı aniden kırmadan, bazı şeyleri yıkmadan eve dönüş yolu açılmadı bana.
Şimdi burada, bana 4 yıldır yuva olan apartta eşyalarım toplanmışken bir hüzün çöktü üzerime. Biraz yalnız ve hayal kırıklığına uğramış hissediyorum. Başka türlü olacağını düşünmüştüm.
Ama biliyorum, bu duygular geçecek ve yeni başlangıçların baş döndürücü hızı geçmişi unutturacak. Sadece... bu asla unutmayı hayal etmediğim bir geçmişti. Onun yasını tutuyorum, sanırım. Hepimiz kendi zorluklarımızla baş etmeye çalışıyoruz. Bir arkadaşım söylemişti evi toplamanın duygusal olarak zorlayıcı olacağını. Haklıymış.
Bazen en iyi arkadaşımı kaybetmiş gibi hissediyorum. 9 yıl boyunca en iyi arkadaşım olan insanı. Aklıma bir şey geldiğinde ya da heyecan verici bir şey gördüğümde ilk paylaşmak istediğim insanı. Bu süreçte yanımda olacağını hayal ettiğim insanı. Sanırım kaybettim. O da beni kaybetti. Ve bazen (iyi ki) unutsam da, hala bu kaybın yasını tutuyorum.
Bitişler ve ayrılışlar hüzünlü olduğu kadar, başlangıçlar ve kavuşmalar da heyecanlı ve coşku dolu. Ve ikisi eş zamanlı gerçekleşiyor sıklıkla.
Hayatımda yeni bir sayfa açılıyor.
Hüzünlüyüm, heyecanlıyım, umutluyum...
Yorumlar