yıldıztozu, ayçiçegi

Don Kişot Ölümsüz gençliğin şövalyesi, Ellisinde uyup yüreğinde çarpan aklına Bir temmuz sabahı fethine çıktı Güzelin, doğrunun ve haklının: Önünde mağrur, aptal devleriyle dünya, Altında mahzun ve kahraman Rosinant'ı. Bilirim, hele bir düşmeye gör hasretin halisine, Hele bir de tam okka dört yüz dirhemse yürek, Yolu yok, Don Kişot'um benim, yolu yok, Yel değirmenleriyle dövüşülecek. Haklısın, elbette senin Dulsinya'ndır dünyanın en güzel kadını, Elbette sen haykıracaksın bunu Bezirganların suratına, Ve alaşağı edecekler seni Bir temiz pataklayacaklar seni. Fakat sen, yenilmez şövalyesi susuzluğumuzun, Sen, bir alev gibi yanmakta devam edeceksin Ağır, demir kabuğunun içinde Ve Dulsinya bir kat daha güzelleşecek.  (Nazım Hikmet Ran) 1605 yılında Cervantes tarafından maceraperest ve hayalperest bir halk kahramanı olarak tasvir edilmiştir Şövalye Don Kişot. Yaşlı atı Rosinante ve realist uşağı Sancho Panza ile güçsüz bir ekip oluşturmuş ve sevdiği hayali kadın, Dulsin

Ah dolunay Ah yaramaz çocuk dolunay Biliyordum sen olduğunu Biliyordum Işığına düşüyorum Yine

Değer yargılarınızı yerle bir edecek, müptelası olacağınız dizi :) Şahsen ben ilk 4 bölümle böyle oldum. Bırakamıyorum. Supernatural'ı esgeçip izliyorum filan. Bu arada yapacak başka işim yok mu? Vaar. Ama yapasım yok, şimdilik :)

İnsanın hiç tanımadığı biriyle konuşması bir yerde kolay. Uygarlık dediğimiz şeyde bunun için binlerce yol geliştirilmiş. Ama bir zamanlar tanımış olduğunuz, ruhunuzu ara yollarına kadar bilen, üstelik bugün hala aynı kişi olduğundan bile emin olamadığınız bir yabancıya, ilk yirmi dakikadan sonra neler söylemek gerektiğini anlatan bir görgü kuralı yok henüz. - Git Kendini Çok Sevdirmeden (T. Kiremitçi)

2 gün ağaçların altında bir çadırda yaşadım. Evet, düşündüğüm üzere titiz ve konformistim. Ama başardım! :) Doğayla iç içe olmak (böceklere rağmen) insana müthiş huzur veriyor. Oksijeni hissettim. ZAMANIN YAVAŞ AKTIĞINI HİSSETTİM. Evet! Sanki ömür uzuyormuş gibi bir his... Ağaçların gölgesinde uykunun keyfini tattım, belki çocukluğumdaki piknik zamanlarından beri hissetmemiştim. Göçebe hayat, beğendiğin ağacın altına kurulma özgürlüğü, hepimizi cebinden çıkaracak kadar yaşlı, koca gövdeli ulu çam, saksağanlar, cırcırböcekleri, çalışkan karıncalar, sincaplar... Deniz tuzu, yaz rüzgarı, aileler, sezonluk kocaman çadırlar, karavanlar. Böyle de bir hayat var. Bohem, özgür... Şimdi çadırımızı alıp, Türkiye'nin çeşitli yerlerine gidip kurulmak istiyorum! Tatil sen ne güzel şeysin!

Beni uzaktan yakına, ufuktan gözlerine çeken şarkı.

Uzak ve yakın Yüksek ve alçak Orta şiddetli geçimsiz Az ve çok Asap bozucu Hoşa gidici Adil ve faşist ?? Pek bir dengesiz

Bir Temmuz günü Buram buram İzmir'de Hafif rüzgarlar eşliğinde İskele Mahallesi'ne...